Nu ja, knuffelen…. even vasthouden is een betere beschrijving, maar ook dat is al superleuk! Ik ben in het Lone Pine Koala Sanctuary nabij Brisbane, waar we met een relaxte tocht over de Brisbane river zijn aangekomen. Vandaag ga ik eindelijk één van de symbolen van Australië van heel dichtbij ontmoeten. Die beertjes die er zo schattig en lui uitzien, maar toch best scherpe klauwtjes hebben en zeker geen tamme dieren zijn.
Als ik aankom bij de vele koala’s in dit park (er zijn namelijk ook andere Australische dieren te bewonderen in Lone Pine), staan er al meer mensen te wachten. Ze willen allemaal even van de gelegenheid gebruik maken om dit leuke beertje in handen te hebben. Bij mij begint de twijfel….. wil ik dit wel? Is dit wel in het belang van de dieren? Ik besluit eerst maar even door te lopen en de koala’s in de bomen te gaan bewonderen. Er zijn vele open hokken met verse eucalyptustakken waar ze heerlijk van kunnen eten en in kunnen slapen. Want dat is wat deze diertjes heel veel doen: slapen. Ze zijn echt schattig om naar te kijken, met hun lome bewegingen. Daar wordt je toch zelf ook helemaal ontspannen van.
Even later is de rij weg en raak ik in gesprek met één van de verzorgers. Zij verteld dat alle koala’s maximaal een half uur per dag in handen mogen zijn en na drie dagen een volledige dag “vrij” zijn. Zij verteld met zoveel liefde en passie over de dieren dat ik er van overtuigd raak dat er heel goed voor ze gezorgd wordt en het de dieren niet schaadt. Ze worden ook constant in de gaten gehouden.
Daar ga ik dan, ik moet van mijn handen een kommetje maken en dan wordt er voorzichtig een koala aan mij gegeven. Wat ontzettend leuk, dat kontje in mijn handen en die klauwtjes op mijn schouders. Verliefd!
Even samen op de foto en dan pakt de verzorger hem weer over.
En ik weer een mooie herinnering rijker.
